DESTAN ŞAİRİ FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA

Cumhuriyet  Dönemi  edebiyatımızda özgün  şiir  anlayışıyla  öne  çıkan  Fazıl  Hüsnü  Dağlarca (1914-2008) İstanbul’da  doğdu. Piyade  subayı  olarak  Doğu  ve  Orta  Anadolu ile  Trakya’nın  birçok  yerini  görevi  gereği  dolaştı. 1950  yılında  askerlikten  ayrıldı. 1959’da  Aksaray’da yayıncılık  yaptı. “Türkçe”  adında  aylık  bir  dergi  çıkardı (43  sayı).  “Çakır’ın  Destanı,  Asu,  Delice  Böcek,  Horoz”  adlı  şiir  kitaplarıyla  ödüller  kazandı. Uluslararası  Şiir  Forumunca  en  iyi  Türk  şairi  seçilmiş  ve  13. Yugoslavya  Şiir  Festivalinde  “Altın  Çelenk”  ödülünü  almıştır. Türkçenin  yaşayan  en  büyük  şairi  olarak  nitelendirilen  Fazıl  Hüsnü  94  yaşında   vefat  etmiştir.                                                                                                                    

Dağlarca, 70  yılı  aşan  şairlik  yaşamında  134  şiir  kitabı  yayımlamıştır. Tür, içerik, biçim  bakımından  birbirine  benzemeyen  bu  şiirlerde  yenilikçilik, evren  karşısında duyulan şaşkınlık, mistik-metafizik  tavır, yurtseverlik, barış  ve  özgürlük  gibi  kavramlar  ağır  basar.  İlk  kitabından  itibaren  kendini  sürekli  aşmaya  çalışarak  özü  ve  söyleyiş  sağlamlığıyla  özgün  bir  şiir  geliştirmiştir. Başlangıçta  sezgisel, daha  sonra  akılcı  bir  tutumla insanın  evren, doğa  ve  toplum  içindeki  yerini  hiçbir  akıma  bağlanmadan, hiçbir  şairden  belirgin  olarak  etkilenmeden,  benzerine  rastlanmayan  özgün  bir  şiiri  üretmiştir. Bireycilikten  toplumculuğa,  lirik  şiirden  epik  şiire,  açık  anlatımdan  kapalılığa  çeşitlilik  gösteren  bu  şiirleri  destanlar,  toplumcu  gerçekçi  şiirler  ve  felsefi  lirik  şiirler olarak üçe ayırmak mümkündür.            

İlk  kitabı  “Havaya  Çizilen  Dünya”da  hece  ölçüsünü  kullanan  şair, daha  sonraki  eserlerini  serbest  ölçü  ile  yazmış  ve  dış  biçim  kurallarını  fazla  önemsememiştir. Asıl  kişiliğini  kendisini  bütün  yönleriyle  yansıtan  eseri  olan  “Çocuk  ve  Allah” adlı  eserinde  yer  alan  şiirlerinde  bulmuştur. Bu  eserinde  insanın  kaderi, dünya  ve  evrendeki  yeri  üzerine  sevgiyle  karışık  çocuksu  bir  şaşkınlıkla  eğilmesi;  iki  uç  arasında,  çocukla  Tanrı,  görünenle  görünmeyen  arasında  şaşkınlıkla  gidip  gelmesiyle  dikkat  çekmiştir.                        En  çok  bilinen  şiir  kitapları : “Havaya  Çizilen  Dünya”, “Çocuk  ve  Allah”,  “Çakır’ın  Destanı”,  “Üç  Şehitler  Destanı”, “ Çanakkale  Destanı”,  “Malazgirt  Ululaması”,  “19 Mayıs  Destanı”,  “Hiroşima”,  “Mevlana’da  Olmak”,  “Yunus  Emre’de  Olmak”,  “Delice  Böcek”  sayılabilir.  Dağlarca’yı  “Büyümek”  adlı  şiiri  ile  yad  edelim.                                                        BÜYÜMEK :  “Büyür  ağaçlar  maviliklerde,/ Bulutlar, aydınlıklar  uzaktan./ Büyür  şehirlerin  yatakları / Mevsimlerin  üstü, yaşamaktan. / Bir  anne  gibi  genişleyen  sabah  aydınlığı / Büyür  kanatları  yavru  serçelerin./ Büyür  şehirler  ve  şehirlerde,/ Korkunç  hayatı gecelerin. / Büyür  hatıralar  gibi  ihtiyarlar,/ Yaşamayı  hatırlarken./ Büyür  güzellikleri,  vücutları, kısmetleri / Çocuklar  uyurken. / Vakit  büyür  habersiz / Bir  serinlik  düşer  her cama / Çiftçiler  bile  anlamadan / Büyür  topraklar  daima…”                                                           

Ruhu  şad, mekanı  cennet  olsun.